25ΤΗ INTERNATIONAL FESTIVAL OF ANCIENT ILIS
25Ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΡΧΑΙΑΣ ΗΛΙΔΑΣ
Διανομή: Εκάβη : Παπασταθοπούλου Αγγελική, Πολύδωρος: Σακελλαρίου Λεωνίδας, Πολυξένη: Μαρίτσα Ευγενία
Οδυσσέας: Δούμουρας Χαράλαμπος Ταλθύβιος: Καπαλετιώτης Χαρίλαος Αγαμέμνονας: Τσαγρής Χαράλαμπος Πολυμήστορας: Τράπαλης Βασίλης Θεραπαινίδα: Χρυσοπούλου Ειρήνη Χορός: Αντωνοπούλου Δήμητρα, Γάσπαρη Μαρία, Κουνέλη Σταυρούλα- Μαρία, Μαρίτσα Ευγενία, Τζουανοπούλου Φωτεινή, Στρατιώτες: Καραλής Κωνσταντίνος, Ντίνος Ηλίας, Παιδιά Πολυμήστορα: Μιχόπουλος Νίκος, Γκάβαλος Διονύσης Μουσική: Καπαλετιώτης Χαρίλαος, Ντίνος Ηλίας Μετάφραση, σκηνοθεσία και ενδυματολογική επιμέλεια: Παπαδάκη Ιωάννα |
Υπόθεση του έργου
Το έργο διαδραματίζεται στη Θράκη τη χώρα του βασιλιά Πολυμήστορα. Οι Έλληνες επιστρέφουν στην Ελλάδα με τις Τρωαδίτισσες σκλάβες τους. Στην αρχή του έργου εμφανίζεται το είδωλο του Πολύδωρου, του μικρότερου γιού της Εκάβης που αφηγείται ότι έχει προηγηθεί ( τη φυγάδευση του, την παραμονή του στη Θράκη και τη δολοφονία του από τον Πολυμήστορα) καθώς και ότι πρόκειται να ακολουθήσει. Στο πρώτο μέρος της τραγωδίας λαμβάνει χώρα η θυσία της Πολυξένης, της κόρης της Εκάβης, πάνω στον τάφο του Αχιλλέα. Στο δεύτερο μέρος ανευρίσκεται το πτώμα του Πολύδωρου και η Εκάβη έχοντας χάσει κάθε ελπίδα και ηθικό αντέρεισμα, γίνεται ωμή και θηριώδης, επιδεικνύοντας πρωτοφανή αγριότητα. Με την ανοχή του Αγαμέμνονα και τη βοήθεια των συναιχμάλωτων γυναικών της Τροίας, σκοτώνει τα παιδιά του Πολυμήστορα και τυφλώνει τον ίδιο… Η Τροία έπεσε, ο πόλεμος τελείωσε, αλλά οι πληγές που άνοιξε δεν κλείνουν. Μέσα από το έργο αναδεικνύονται: Οι τραγικές συνέπειες του πολέμου: Θύτες και θύματα οδηγούνται σε πράξεις ωμής βίας, σε ηθική κατάπτωση και εξαχρείωση. Περιφρονούν τον ανθρώπινο αλλά και το Θείο νόμο. Ασύδοτα δημαγωγούν, καταπατούν και γελοιοποιούν κάθε θεσμό, ηθική αξία και ανθρώπινο δικαίωμα. Τα εννοιολογικά σχήματα όπως πολιτισμένος - βάρβαρος, καλός – κακός χάνουν την ιδεολογική οριοθέτησή τους. Η επιλογή του τρόπου αντίδρασης του ανθρώπου σε ακραίες καταστάσεις που καθορίζει τελικά και το ηθικό του ανάστημα. Η απληστία, η ιδιοτέλεια και οι πολιτικές σκοπιμότητες που οδηγούν σε ακραίες και ανόσιες συμπεριφορές Οι διαφυλικές σχέσεις και η θέση της γυναίκας στην αρχαιότητα (βασίλισσα, μάνα, θεραπαινίδα, δούλη, λάφυρο πολέμου). Η μητρική αγάπη, η οδύνη για την απώλεια των παιδιών και η αντίδραση της μάνας που τα παιδιά της αναίτια δολοφονούνται (πόνος, θρήνος, προσχεδιασμένη εκδίκηση). |